جذب زیستی فلز نیکل از محلول آبی به وسیله باکتریPseudomonas

فلزات سنگین به دلیل پایداری زیاد در محیط و حضور مقادیر بالایی از آنها در پساب کارخانجات از مهمترین آلاینده‌های زیست‌محیطی به شمار می‌روند.بنابراین تصفیه پساب کارخانجات قبل از استفاده مجدد از آن‌ها ضروری می‌باشد.فلزات سنگین حتی در مقادیر بسیار کم اثرات نامطلوبی در محیط ایجاد می‌کنند. تیمار زیستی که توسط مواد زیست‌شناختی مانند قارچ، مخمر، باکتری و جلبک انجام می‌شود به دلیل داشتن مکانیزم‌های جذب، کمپلکس شدن با سطح سلول، تعویض یونی و رسوب همچنین مزایایی از قبیل مقرون به صرفه بودن، پائین بودن حجم لجن بیولوژیکی و شیمیایی دفعی، راندمان بالا، قابلیت احیا مواد زیستی و بازیافت فلزات سنگین بیش از سایر روش‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد.در این پژوهش از گونه‌های سودوموناس Pseudomonas sp. که از طرف شهرک صنعتی ایلام جدا شده، به عنوان جاذب زیستی برای جذب فلز سمی نیکل در راکتور استفاده شده است.بیشته جذب نیکل بوسیله Pseudomonas، اثر مدت زمان تماس، اثر PH محلول فلزی و تکرارپذیری مورد مطالعه قرار گرفته است.داده‌های ایزوترم جذب از معادله لانگموئیر پیروی کرده است، بیشینه میزان جذب در حدود 44/6 میلی‌گرم بر گرم وزن خشک توده سلولی بوده و زمان تعادل در حدود 5 دقیقه بوده است.همچنین اتیلن دیامین تترا استیک اسید بهترین عامل جداکننده فلز از باکتری شناخته شده است.در این تحقیق مشخص شد که Pseudomonas به عنوان جاذب زیستی مناسبی برای نیکل می‌باشد.